Bronisław Grosser to postać, której historia zasługuje na szczegółowe przedstawienie. Urodził się w 1883 roku w Miechowie, gdzie rozpoczął swoją edukację, rozwijając swoje zainteresowania prawnicze. W dłuższej perspektywie, jego życie nabrało szczególnego znaczenia w kontekście polskiej sceny politycznej i społecznej początku XX wieku.
Grosser był wykształconym prawnikiem oraz utalentowanym adwokatem. Jego działalność nie ograniczała się jedynie do praktyki prawnej; pełnił również rolę aktywnego działacza w Bundzie, organizacji politycznej, która walczyła o prawa Żydów w Polsce.
Jako publicysta, Grosser podjął się aktywnego uczestnictwa w dyskusji na temat kwestii społecznych i politycznych, co znacznie wpłynęło na rozwój idei niepodległościowych w Polsce. Jego działania uplasowały go wśród czołowych postaci polskiego ruchu niepodległościowego, szczególnie wśród społeczności żydowskiej.
Niestety, jego życie zakończyło się w tragicznym wypadku 19 grudnia 1912 roku w Petersburgu, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które jest pamiętane i cenione przez współczesne pokolenia.
Życiorys
Bronisław Grosser przyszedł na świat w zasymilowanej rodzinie żydowskiej, która nie miała żadnych związków z tradycją kultury żydowskiej. W 1888 roku, razem z rodziną, osiedlił się w Warszawie. Jego zainteresowanie spuścizną przodków zyskało na intensywności w 1896 roku, kiedy to rozpoczął naukę języka hebrajskiego. W trakcie kształcenia w III Gimnazjum w Warszawie zaangażował się w ruch socjalistyczny.
W 1903 roku dołączył do Bundu, jednak wkrótce, z powodu obaw przed aresztowaniem, zdecydował się na emigrację do Szwajcarii. Tam, w latach 1904–1905, w Genewie redagował partyjne pismo w języku polskim, noszące tytuł „Głos Bundu”. Jeżeli chodzi o jego edukację prawniczą, odbył ją w Zurychu w latach 1904–1908. W tym czasie współpracował z działaczami Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy oraz Polskiej Partii Socjalistycznej, którzy również przebywali na emigracji.
Po powrocie do Polski, Grosser zaangażował się w działalność polityczną, opowiadając się za koniecznością istnienia odrębnego ruchu socjalistycznego wśród Żydów oraz współpracy między Polakami a Żydami. W jego pismach ostro krytykował nacjonalizm, który początkowo występował w obu tych narodach. Jego poglądy znalazły wyraz w artykule zatytułowanym Pro domo sua, opublikowanym w wileńskim piśmie „Wiedza” w 1910 roku.
Ukończył studia prawnicze na uniwersytecie w Sankt Petersburgu w 1912 roku i zyskał status adwokata przysięgłego. Podczas IX konferencji Bundu w Wiedniu został wybrany do Komitetu Centralnego tego ruchu. Niestety, w tym samym roku zachorował na tyfus, co doprowadziło do jego przedwczesnej śmierci.
Bronisław Grosser spoczywa na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 33, uliczka 7). Jego pogrzeb stał się znaczącą demonstracją polityczną w wykonaniu żydowskich robotników. W czasach międzywojennych wiele instytucji kulturalnych tworzonych przez Bund zyskało jego imię.
Żoną Bronisława była Czesława Grosserowa (1883-1937), również aktywna w ruchach socjalistycznych i komunistycznych.
Przypisy
- Cmentarze m. st. Warszawy. Cmentarze żydowskie. Warszawa: Rokart, 2003 r. ISBN 83-916419-3-7.
- Grób Bronisława Grossera w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Jerzy Drożdż | Zbigniew Nowak (polityk) | Jerzy Cieślak | Kalman Sultanik | Zbigniew Krzysztoforski | Piotr Wojciechowski (burmistrz) | Ewelina OwczarskaOceń: Bronisław Grosser