Piotr Wojciechowski, urodzony 25 grudnia 1878 roku w Miechowie, pozostaje znaną postacią na mapie polskiej historii. Zmarł 22 sierpnia 1948 roku w Kole, po pełnym zaangażowania życiu.
Był nie tylko szanowanym aptekarzem, ale również aktywnym działaczem komunistycznym oraz związkowym. Jego działalność społeczna i polityczna przyczyniła się do rozwoju lokalnej społeczności w tym okresie.
Wojciechowski pełnił funkcję burmistrza Koła w latach 1945–1948, co stanowczo wpłynęło na kształtującą się rzeczywistość powojenną w regionie.
Życiorys
„Urodziny Piotra Wojciechowskiego miały miejsce 25 grudnia 1878 roku w Miechowie, w rodzinie urzędnika skarbowego Antoniego Wojciechowskiego. Po rozpoczęciu nauki w gimnazjum w Sandomierzu, niestety został wydalony jeszcze przed ukończeniem IV klasy. Mimo to, udało mu się zdobyć świadectwo eksternistyczne odpowiadające poziomowi gimnazjum. W późniejszych latach pracował w aptekach w Warszawie i Łodzi, a w 1904 roku zakończył edukację na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim, gdzie uzyskał stopień prowizora farmacji.
W czasach rewolucji 1905 roku zaangażował się w działalność Związku Pracowników Farmaceutycznych w Warszawie oraz dołączył do Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1908 roku, przejmując aptekę w Kole, utrzymywał bliskie kontakty z towarzyszami partyjnymi z Warszawy. 10 sierpnia 1911 roku zawarł małżeństwo z Zofią Piotrowską, współwłaścicielką apteki, w której pracował. W okresie przed I wojną światową z jego żoną prowadzili różnorodne działalności społeczne i charytatywne, w tym współpracowali z Towarzystwem Dobroczynności w Kole.
Po wybuchu I wojny światowej, Piotr Wojciechowski został powołany do wojska w ramach Imperium Rosyjskiego. Uzyskał przydział do apteki w szpitalu wojskowym w Brześciu nad Bugiem, a później trafił do Omska, gdzie w Polskim Towarzystwie Pomocy Ofiarom Wojny zorganizował pomoc dla osób dotkniętych wojną. Wspólnie z Józefem Zastowskim zalożył także socjaldemokratyczne komórki w Omsku.
W 1917 roku przyłączył się do Czerwonej Gwardii i brał udział w wojnie domowej w Rosji, co doprowadziło go do niewoli, z której udało mu się uciec przybierając fałszywe nazwisko. W 1918 roku objął stanowisko archiwisty w Ministerstwie Przemysłu, Handlu i Aprowizacji w rządzie admirała Aleksandra Kołczaka. Po powrocie do Polski w 1919 roku przystąpił do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski. Jako kandydat do Sejmu Ustawodawczego brał udział w wyborach parlamentarnych, a następnie próbował swych sił z list Związku Proletariatu Miast i Wsi.
W 1922 roku jego dom przeszedł rewizję, co skończyło się jego aresztowaniem i dziewięciomiesięcznym pobytem w więzieniu w Kaliszu. Na przełomie lat 20. i 30. XX wieku Piotr Wojciechowski był radnym Rady Miejskiej w Kole. Wspierał też działalności charytatywne, w tym współorganizing domu wychowawczego dla dzieci więzionych działaczy komunistycznych. W 1934 roku oddał swoją aptekę w dzierżawę i przeniósł się do Warszawy, aby pokierować apteką swojego zmarłego szwagra, Gustawa Anca. Równocześnie uczestniczył w wykładach w Szkole Nauk Politycznych i był zaangażowany w tworzenie Dziennika Popularnego.
Podczas II wojny światowej mieszkał z żoną w Warszawie przy ulicy Wileńskiej, gdzie przetrwał Powstanie Warszawskie, mieszkając przy ulicy Nowogrodzkiej. Po zakończeniu powstania, razem z żoną przenieśli się do Bochni, gdzie zastał ich koniec wojny. W styczniu 1945 roku, Rada Miejska w Kole zdecydowała o jego wyborze na burmistrza w trybie zaocznym. Po powrocie do Koła w marcu tego samego roku, miał zaszczyt być uroczyście wprowadzonym do ratusza, obejmując wymienione stanowisko. Dyrektor apteki, którą prowadził, przekazała w tym samym roku jego siostrzenica, a Piotr był również członkiem Komitetu Powiatowego Polskiej Partii Robotniczej.
Po krótkiej chorobie zmarł 22 sierpnia 1948 roku w Kole. Jego ciało wystawiono na widok publiczny przed ratuszem, a ceremonia pogrzebowa odbyła się kilka dni później na cmentarzu rzymskokatolickim w Kole, organizowana na koszt państwa.”
Upamiętnienie
Od 1958 roku Piotr Wojciechowski jest patronem jednej z kluczowych ulic Osiedla Warszawskiego, która wcześniej nosiła nazwę ul. Nowowiejska. Dzięki temu, jego pamięć jest silnie związana z historią tego miejsca.
W 1965 roku, imię Wojciechowskiego nadano także nieistniejącemu już Przedszkolu nr 2 w Kole. Przedszkole to funkcjonowało w budynku, który był po Domu Wychowania Dziecka w Kole.
Przypisy
- a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae EwarystE. Jaśkowski EwarystE. i inni red., Kolski Słownik Biograficzny, Koło: Muzeum Technik Ceramicznych w Kole, 39-41, ISBN 978-83-91960-99-8, 2014 r.
- Kolskie Biogramy, 97, 2014 r.
- a b c Kolskie Biogramy, 98, 2014 r.
- M.P. z 1948 r. nr 82, poz. 776
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Ewelina Owczarska | Bronisław Grosser | Jerzy Drożdż | Zbigniew Nowak (polityk) | Jerzy Cieślak | Kalman Sultanik | Zbigniew KrzysztoforskiOceń: Piotr Wojciechowski (burmistrz)